Persoalan ini juga akan digunakan
sepenuhnya untuk dijadikan propaganda bagi menarik perhatian rakyat menyokong
mereka dengan memberikan gambaran mengelirukan tanpa memikirkan kesan buruk
yang semakin menimpa umat Islam.
Kesannya amat jelas iaitu perpecahan
di kalangan umat Islam sehingga hilang suara majoriti dan terpaksa tunduk
kepada tuntutan orang lain. Ini semua disebabkan kita terlupa kepada al-Quran
dan sunah Rasulullah SAW, apabila meletakkan kepentingan dan cita-cita politik
di tempat yang lebih tinggi.
Pendirian dan sikap Ahli Sunnah
wal-Jamaah yang sebenar menyatakan wajibnya taat kepada pemimpin, penguasa dan
mereka yang menguruskan urusan kaum Muslimin. Haram mengkhianati mereka
terutamanya dalam urusan zakat, jihad, memerangi kesesatan dan kekufuran. Wajib
bersolat di belakang mereka dan di belakang orang-orang yang menjadi wakilnya
di masjid-masjid yang telah disediakan oleh penguasa Islam. Amat keji perbuatan
mereka yang menjadi pengacau, seperti menghasut rakyat untuk mengkhianati
pemerintah dalam hal-hal yang telah disebutkan di atas.
Rasulullah SAW bersabda yang
bermaksud: "Akan berlaku selepas peninggalanku nanti para pemimpin yang
tidak mengikut petunjukku, tidak mengikut sunahku dengan panduan sunahku. Akan
muncul pula di kalangan kamu orang-orang yang hatinya adalah hati syaitan
(fasik). Aku (Huzaifah) bertanya: Apakah harus aku lakukan jika aku menemuinya?
Baginda bersabda: Hendaklah kamu mendengar dan taat kepada pemimpin walaupun
dia memukul punggungmu dan merampas harta-bendamu". (Hadis riwayat Bukhari
dan Muslim).
Hadis ini menunjukkan kepada kita
pemimpin negara ini perlu ditaati walau apa sekali pun. Di negara kita, sejak
merdeka sehingga hari ini, Islam dan ummah dapat berkembang dengan pesat dan
wujud dasar-dasar yang berteraskan Islam walaupun tidak sepenuhnya kerana kita
harus memahami negara ini bukannya milik umat Islam sahaja, sebahagian kecil
daripadanya adalah milik penganut agama lain.
Wujudnya perpecahan di kalangan umat
Islam adalah disebabkan kumpulan-kumpulan kecil yang cuba menonjolkan diri
bahawa merekalah yang lebih benar, lebih mulia dalam memperjuangkan Islam yang
suci sehingga memusuhi pemimpin seagama dan sanggup berkawan dengan musuh-musuh
Islam yang nyata dan jelas.
Perkembangan mutakhir ini amat
menyedihkan dan membimbangkan. Umat Islam berpecah kerana kelompok-kelompok ini
cuba menegakkan sesuatu yang bertentangan dengan Ahli Sunnah wal-Jamaah
sehingga meninggalkan perpaduan sesama Islam.
Perlembagaan negara telah memberikan
kedudukan istimewa kepada agama Islam dan ia harus dijaga dan tidak boleh
membiarkan sama sekali orang lain mengganggu gugatnya.
Perpaduan sesama umat Islam amat
penting. Biar apa pun perbezaan ideologi politik marilah kita
bersatu kembali dan lupakan persengketaan, kembali kepada kepada perintah Allah
SWT. Kita hendaklah sentiasa memperbaiki hubungan persaudaraan. Maknanya, kalau
ada perselisihan, hendaklah kamu mendamaikan antara kedua-duanya. .
Sebagai umat Islam kita perlu
mentaati pemerintah selagi ia tidak kufur kepada Allah SWT. Tindakan menentang
dan menyebakan keburukan kerajaan akan memberikan ruang kepada musuh-musuh
Islam untuk mengambil peluang untuk mengganggu gugat urusan negara sehingga
menimbulkan pelbagai ancaman.
Pakar motivasi percaya individu yang
ingin berjaya perlu mempunyai impian yang biasa disebut sebagai matlamat atau
cita-cita. Mempunyai cita-cita biasanya disebut sebagai ambitious. Dalam semua
keadaan, iaitu sekiranya kita ingin mencapai kejayaan, perlu ada cita-cita
dalam diri yang menjadi hala tuju atau penentu kepada landasan tindakan bagi
mencapainya.
Dunia politik agak berbeza bentuk
cita-citanya. Biasanya, apabila individu terjun dalam bidang politik, matlamat
atau cita-citanya bukan kerana dia ingin menjadi ketua politik yang kelak
mendapat nama, pangkat dan kuasa, sebaliknya istilah popular daripada mulut
kebanyakan orang politik ialah berkhidmat untuk rakyat.
Rupa-rupanya sikap bercita-cita
besar dalam politik begitu berbahaya kerana aura daripada sikap itu boleh
menimbulkan tekanan yang secara tidak sedar turut meretakkan landasan
perjalanan yang kononnya berkhidmat untuk rakyat.
Apabila dikaitkan sikap bercita-cita
terlalu tinggi dengan gelora politik semasa, nampaknya parti politik di negara
kita sedang menghidapi sindrom ini.
Masing-masing
ada cita-cita tersendiri. Sungguhpun begitu, bercita-cita terlalu tinggi, sedikit sebanyak mendatangkan ketidakstabilan politik
negara, selain melencongkan matlamatnya daripada matlamat asal.
Sudah tentu, sikap bercita-cita
terlalu tinggi di kalangan mereka yang ingin bertanding sentiasa membara. Ini
biasa berlaku namun, sesiapa pun harus matang dengan mengambil kira pengalaman
lampau.
Politik wang, ampu dan melobi adalah
kesan daripada sikap bercita-cita terlalu tinggi yang tidak mampu dikawal ahli.
Apa yang dibimbangkan apabila sikap bercita-cita terlalu tinggi di kalangan
ahli akan merosakkan parti dan negara.
Disebabkan gelojoh terhadap
kedudukan dalam parti sesebuah parti hancur hanya disebabkan sikap ahlinya.
Setiap ahli politik perlu mengikis
sikap bercita-cita terlalu tinggi yang keterlaluan. Rakyat dan negara perlu
diberi keutamaan lebih daripada polemik dalam politik. Ahli politik perlu berusaha
mengurangkan polemik yang ada sebaliknya lebih memberi fokus kepada pembangunan
untuk kepentingan rakyat.
No comments:
Post a Comment